Over ons gezin: ‘Onze kinderen zijn anders’

Deze familie Kooyman bestaat uit vijf kinderen, bonusdochter Femke is 25 jaar, dan onze Piet van 22 jaar. Daarna komen Felix (21 jaar), Chris (19 jaar) en Marieke (18 jaar).  Sinds augustus 2016 weten we dat deze jongste drie het syndroom van Cohen hebben. Dit betekent dat ze verstandelijk gehandicapt zijn en een motorische en taal-spraak achterstand.  Alle drie hebben ze deze problemen in verschillende gradatie. Daarnaast hebben ze alle drie een vorm van autisme.

Femke is verpleegkundige en woont in Weesp. Piet is afgestudeerd (Bachelor Business Administration en woont in Amsterdam. Felix ging tot juli 2019 naar de ZMLK school de Mozarthof in Hilversum. Daarna was hij thuiszitter met een aantal dagen één op één begeleiding. Vanaf februari 2020 heeft hij een jaar bij Nuzorg in Woerden gelogeerd gedurende 3 nachten per week. Vanaf februari 2021 woont Felix in Ermelo bij de instelling ’s Heerenloo. Marieke zit op de ZMLK school De Mozarthof in Hilversum. Zijn woont sinds 29 augustus 2022 in Laren, in een woongroep van de instelling Sherpa. Chris woont sinds april 2011 in de instelling De Amerpoort in Baarn. 

Ik, als moeder van dit gezin, heb de regie over hen allen. Een fulltime klus, waardoor ik het niet mogelijk was om een ‘baan’ te hebben. Ooit studeerde ik af als Klinisch Kinder- en Jeugd psychologe bij de VU in Amsterdam. Ironisch natuurlijk, is deze kennis mij zeer van pas gekomen met de speciale kinderen die ik samen met mijn man Ronald heb gekregen. Ronald is directeur van het Louwman museum in Den Haag.

Mijn ervaringen zijn een prachtig levensverhaal geworden, wat resulteert in het boek: ‘Onze kinderen zijn anders‘! Alsof het een roman is, zo leest het avontuur van mijn gezin vanaf 2006 tot januari 2020.

Vanaf deze tijd starten de blogs. Want juist op het moment dat er enige rust en regelmaat in mijn gezin is, breekt het Corona-virus uit. De eerste Lock-down ontwricht alle structuur en rust die ik zorgvuldig had opgebouwd in het leven van mijn gezin. Het ‘bericht’ over de directe gevolgen hiervan voor mijn gezin, halen de krant. De reacties zijn meelevend en inspirerend. Daarom schrijf ik verder en in deze bijzondere tijden rond ik ook mijn boek af.